# یا علی! سه کس در قیامت زیر * سایه_ عرش خدایند:

_مردی که برای برادرش آن بپسندد که برای خود پسندد

_کسی که چون کاری پیش آید، قدم از قدم برندارد تا

بفهمد خدا به این کار راضی است یا نه

_ کسی که تا عیبی را در خود اصلاح نکند، به برادرش

خرده نگیرد، چرا که در این صورت هر عیبی را که در

وجودش اصلاح کند، باز به عیب دیگر برخورد و فرصتی 

برای # عیبجویی از دیگران نمی یابد.

بحار الانوار، ج74، ص61

آیت الله بهجت می فرمود:

# خوب است انسان، اسم خود را به قدر نخود

در هر کار خیری بنویسد و خود را شریک گرداند

زیرا معلوم نیست فردای قیامت کدام قبول و کدام

ردّ می شود….

از علل کم شدن روزی در حدیث حضرت امیرالمؤمنین(ع)

« از فامیل بریدن است».

خصال، ج2، ص599، ح2

امام صادق(ع) می فرماید:

* یک نفر که از میان جمعی سلام کن، از همه

کافی است و یکی هم که از جمعی جواب گوید

کفایت کند.

تحف العقول، ص360

التماس یه خدا جرات است

اگر برآورده شود، رحمت است

اگر برآورده نشود، حکمت است

التماس به انسان خفت است

اگر برآورده شود، منت است

اگر برآورده نشود، ذلت است.

نتیجه اخلاقی: همیشه دست به سوی پروردگارت دراز کن و به او التماس کن، که هم رحمت است و هم حکمت.

حضرت علی(ع) می فرمایند:

« برنامه ریزی درست، دارایی اندک را افزایش می دهد؛

و برنامه ریزی نادرست، ثروت بسیار را نابود می کند».

غررالحکم، حدیث 4833

# اهل علم در هر زماني در معرض اغفال و فريب قرار دارند،

منتها زمان ها فرق مي كنند؛ عصر و زمان شما عصر دانه و

دام است، هم حقوق و پول را مطرح مي كنند و هم مقام و

پست وعده مي دهند.

نسبت به امام زمان(عج) بي وفايي نكنيد، استقامت كنيد.

آيته الله كوهستاني(ره)

دوست حقيقي

# حضرت علي(ع) مي فرمايد:

* دوست، دوست نيست مگر اينكه برادر ديني خود را در سه موضع بپايد:

_ در رنج و بلا، پشت سر و هنگامي كه از دنيا برود.

حكمت134

امام صادق(ع) مي فرمايد:

# هرگاه يكي از شما به ميهماني دعوت شد، فرزندش را به دنبال

خود راه نيندازد كه اگر چنين كند، كار حرامي كرده و غاصبانه وارد

خانه ميزبان شده است.

كافي، ج6، ص270، ح1

امام جعفر صادق(ع) فرمود:

# سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود،

باعث طول عمر و دوام بهره مندي او از نعمت ها

مي شود:

_ طول دادن ركوع و سجده

_ زياد نشستن بر سر سفره اي كه در آن ديگران را اطعام مي كند

_ خوش رفتاري اش با خانواده

كافي، ج4، ص49، صح14