پیامبر گرامی اسلام می فرماید:

نشانه های توبه کننده چهار چیز است:

-عمل خالصانه برای خدا

-رها کردن باطل

-پایبندی به حق

-و حریص بودن بر کار خیر

تحف العقول، ص20

حضرت سلمان فارسی «رضی الله عنه» شاخه ی درخت خشکی را تکان داد و همه برگ هایش روی زمین ریخت…..

پرسیدند: چرا این کار را کردی….؟

پاسخ داد:

روزی حضرت محمد مصطفی«ص» این کار را انجام دادند و فرمود:

هر کس وضو بگیرد و خوب وضو بگیرد و با آن نماز بخواند، تمامی ظلمات روحش مانند برگان این درخت، می ریزند…..

-خشم آوردن بر بی گناه

-بخشش به ناسزاوار

-ناسپاسی به یزدان

-پراکندن راز

-دست زدن به کار ناسودمند

-اعتماد به مردمان نااستوار

-عادت در دروغگویی

نماز اول وقت یعنی:

خدایا دوستت دارم و برای رسیدن به تو لحظه شماری می کنم.

خدایا نماز، برای من عمل طاقت فرسایی که از سر اجبار بخوانم نیست.

خدایا، قدر نعمتی که به من دادی و اجازه دادی من کوچک، در برابر عظمت تو بایستم وسخن بگویم را می دانم.

خدایا، برایم همیشه مهم بودی و هستی.

خدایا، دوست ندارم شیطان برای لحظه ای من را از تو دور کند و موعدمان را به تأخیر اندازد.

خدایا همانطور که دوست دارم تو زود مرا اجابت کنی و پاسخم دهی، من نیز به ندای “حی علی الصلاة” تو زود پاسخ دهم.

حضرت امام علی(ع) می فرماید:

«هر کس در مقابل ثروتمند به خاطر ثروتش تواضع کند دو سوم دینش از بین می رود».

نهج البلاغه، حکمت228

امام صادق(ع) می فرماید:

«کسانی که حقوق الهیه را ادا نمی کنند بدانند که در نظام قضای الهی این چنین رقم خورده است که دو برابر آن را در باطل مصرف خواهند کرد».

وسائل الشیعه، ج9، ص43

 تمام نور معنوی

و فیوضاتی که انسان

از عبادت و زیارات کسب می کند

با نیشی که بوسیله زبان به دیگران می زند

نابود می شود.

“مرحوم رجبعلی خیاط”

امام صادق(ع) می فرماید:

«کسانی که حقوق الهیه را ادا نمی کنند بدانند که در نظام قضای الهی این چنین رقم خورده است که دو برابر آن را در باطل مصرف خواهند کرد».

وسائل الشیعه، ج9، ص43

امام صادق(ع) می فرماید:

برای هر چیزی اوجی است و اوج قرآن ، آیة الکرسی است. هر که آن را بخواند خداوند هزار ناگواری دنیا و هزار ناگواری در آخرت را از او دور می کند، که آسان ترین ناگواری دنیا ، فقر، و آسان ترین ناگواری در آخرت، عذاب قبر است و من به امید رسیدن به آن مقام آن را می خوانم.

قاموس قرآن، ج6، ص101

پیامبرگرامی اسلام(ص) می فرماید:

مؤمن بر مؤمن هفت حق واجب الهی دارد:

-احترام او در هنگامی که حضور ندارد

-دوستی قلبی با او

-شریک ساختن او در ثروتش

غیبت او را حرام بداند

-در بیماری او را عیادت کند

-جنازه ی او را تشیع کند

-بعد از مرگ درباره او جز به نیکی سخن نگوید.

وسائل الشیعه، ج8، ح13، ص546