موضوع: "پیام اخلاقی"

بركات خدمت به مردم

امام حسين(ع) مي فرمايد:

# هر كس براي رضاي خدا به برادر ديني اش خدمت كند،

خداوند در هنگام نيازش او را عوض خواهد داد و از

گرفتاري هاي دنيا بيشتر از خدمت وي از او رفع خواهد كرد

و هر كس غمي را از دل مؤمني بزدايد، خداوند غصه هاي

دنيا و آخرتش را برطرف مي كند و هر كس نيكي كند،

خداوند به او نيكي مي كند و خداوند نيكوكاران را

دوست دارد.

 

 

بحارالانوار، ج75، ص121

 

سه چيز پشيماني در پي دراد...

امام صادق(ع) مي فرمايد:

سه چيز پشيماني در پي دارد:

_ به خود باليدن

_فخرفروشي

_و چيره جويي بر ديگران

 

 

تحف العقول، ص320

زائرانه....

زائرانه....

شهداء چشم شان را به روي دنيا بستند تا

معراجشان #آسمان شود و پرواز كنند….».

 

# مواظب چشمهايمان باشيم

 

 

صبحتون شهدايي

حديث روز

امام جعفرصادق(ع) مي فرمايد:

« در آينده اي نزديك، خداوند دنيا و آخرت را به ما

و شيعيان ما خواهد داد».

 

 

الكافي، ج1، ص474

كلام_ علماء...

حاج آقا قرهي:

* از ديدگاه اولياء الهي هركس به جايي رسيد به

اين خاطر بوده كه بعد از امر پروردگار، از پدر و مادر

خود اطاعت كرده است و هر كس هم كه به جايي

رسيد اما سقوط كرد بواسطه اين بوده است كه حرمت

حرمت پدر و مادر را نگه نداشته و به همين خاطر

بيچاره شده است.

 

 

حديث روز

پيامبرگرامي اسلام مي فرمايد:

« يا علي!!!

هر كه در خانه در خدمت خانواده خود باشد

و آن را ننگ نداند خداوند نام او را جزو شهدا

مي نويسد و ثواب هزار شهيد را در هر روز و شب

براي او محاسبه مي كند».

 

 

مستدرك الوسائل ، ج13

# راه رستگاری...

حضرت علی(ع):

# نجات و رستگاری در سه چیز است:

_ پایبندی به حق

_ دوری از باطل

و

_ سوار شدن بر مرکب جدیت

 

 

میزان الحکمه، ج12، ص186

5چیز مهم.....

امام حسین(ع) می فرماید:

 

# هر کس این 5 چیز را نداشته باشد از زندگی بهره ای نمی برد:

_ عقل

_ دین

_ ادب

_ شرم

_ خوش خلقی

 

 

 

بحارالانوار، ج87، ص21

عوامل پشیمانی..

امام صادق(ع) فرمودند:

 

# سه چیز پشیمانی در پی دارد؛

_ به خود بالیدن

_ فخرفروشی

_ چیره جویی بر دیگران

 

* تحف العقول ، ص320

 

 

جلب_ محبت

امام جواد(ع) فرمودند:

# سه خصلت است که به وسیله آنها جلب می شود:

_ رعایت انصاف در معاشرت با دیگران

_ همیاری دیگران در سختی

_ برخورداری از قلبی سلیم و مهربان

 

 

 

کشف الغمه، ج2، ص349