من کیم؟ عبد گهنکار، الهی العفو

من کیم، بنده ی سربار، الهی العفو

منم آن کس که نمک خورد و نمکدان بشکست

نه که یک بار، چه بسیار، الهی العفو

نفس من ول کن من نیست! خدایا چه کنم؟

خسته ام زین همه آزار، الهی العفو

با گناهی که ز من سر زده، بین من و تو

چیده شده این همه دیوار، الهی العفو

من زمین خورده ام و آمده ام توبه کنم

باچنین وضع اسفبار، الهی العفو

مهربانی کن و این بار مرا نیز ببخش

ذوالکرم……حضرت غفار…….الهی العفو

حضرت علی(ع) می فرماید:

“قدر و منزلت انسان وابسته به میزان عفو و بخشش اوست و انسانی دارای منزلت و ارزش والاست که پیوسته اهل بخشش و عفو دیگران باشد".

حکمت224

بذل و بخشش فقط مالی نیست. هر کمکی که آلام و اندوه ها را کم کند و بارهای سنگین را از دوش مردم بردارد مصداق بذل و بخشش است.

فرق انسان با حیوان:

مگر به هرچه«دیدنی» است باید نگریست؟

مگر هرچه جلوی چشم مان قرار گیرد، مجاز به تماشائیم؟

مگر من حق دارم دفترچه تو را بی اجازه ات بخوانم؟ مگر تو مجازی که بی اذن دوستت ، کیف و کمد او را باز کنی؟ یا به جیب او دست ببری؟ یا آلبوم عکسش را نگاه کنی؟ یا نامه ای را که برای دیگری آمده، بی اجازه بازکنی و بخوانی؟

اگر در خانه یا اتاقی باز بود، مگر باید داخل آن را دید زد؟

این است فرق انسان و حیوان.

مهربان بودن یعنی از خودگذشتگی.

آدم خودخواه نمی تواند مهربان باشد.

مهربانی آدم خودخواه مکر است، چون او می خواهد برای رسیدن به دوست داشتنیهای نفسانی خود به دیگران مهربانی کند.

یک مهربان واقعی هیچوقتنامهربان نمی شود.

کسی که پس از مدتی نامهربان می شود یا خودخواه بوده یاخودخواه شده است.

حضرت مهدی(عج) بینوایان را اطعام می کند. او مانند جدش دارای علم به احوال مردم است. گرسنگان و بینوایان و مستمندان و درماندگان و واماندگان را حمایت می فرماید.

سرپرست بیوه زنان و پدر یتیمان و دادرس بیچارگان و دادخواه ستمدیدگان است. او مردم را مستغنی و بی نیاز می نماید. او از خزائنی که برایش ظاهر گردد همه را مستغنی فرماید و آنها را به دادگری، گشایش می دهد که هم از نگرانی نداشته باشند و در مضیقه و سختی نیفتتد.

بحارالانوار، ج52، ص353

بزغاله ای روی پشت بام بود، و به شیری که از پایین عبور می کرد ناسزا گفت.

شیر گفت: این تو نیستی که به من ناسزا می گویی، بلکه جایگاه توست که به من ناسزا می گوید.

بعضی ها از خود هیچ ندارند، هیچند و ترسو و به پشتوانه ی دیگران یا به دلیل موقعیتشان جرأت اظهار نظر دارند.

شیخ بهایی

حکایات و داستان های آموزنده

_بدی نیت

_دو رویی با برادران

_باور نداشتن اجابت دعا

_به تأخیر انداختن نمازهای واجب تا هنگامی که وقتشان بگذرد

_تقرب نجستن به خدا

_بدزبانی و ناسزاگوییَ.

دیدی نانوا چطور خمیر نان سنگک را پهن می کند و درون تنور می گذارد!؟

چه اتفاقی می افتد؟!

خمیر به سنگ ها می چسبد!

اما نان، هرچه پخته تر می شود، از سنگ ها جدا می شود….

حکایت آدم ها همین است……

سختی های این دنیا برابر با حرارت تنور است و این سختی هاست که انسان را پخته تر می کنند.

و هرچه انسان پخته تر می شود سنگ کمتری به خود می گیرد…..

سنگ ها تعلقات دنیوی هستند….

*ماشین من….

*خانه ی من…..

*کارخانه ی من…

آنوقت که قرار است نان را از تنور خارج کنند سنگ ها را از آن می گیرند!

خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته می شود که به هیچ سنگی نمی چسبد.

یک جرعه معرفت

امام صادق(ع) می فرماید:

*گناهی که نعمت ها را تغییر می دهد:

*تجاوز به حقوق دیگران است.

گناهی که پشیمانی می آورد:

*قتل است.

*گناهی که آبرو می برد:

*شرابخواری است.

*گناهی که جلوی روزی را می گیرد:

*زناست.

*گناهی که مرگ را شتاب می بخشد:

*قطع رابطه با خویشان است.

*گناهی که مانع استجابت دعا می شود و زندگی را تیره و تار می کند:

*نافرمانی از پدر و مادر است.

علل الشرایع،ج2،ص584

پیامبر اکرم(ص) می فرماید:

” همانا در بهشت سرایی است به نام دارالفرج(شادی سرا) که تنها کسانی وارد آن شوند که یتیمان مؤمنان را شاد کنند".

کنز العمال