امام علی(ع) می فرماید: 

# در شگفتم از بخیل،

* به سوی فقری میشتابد که از آن می گریزد، 

و سرمایه ای را از دست می دهد که برای آن تلاش می کند،

در دنیا چون تهیدستان زندگی می کند، اما در آخرت چون

سرمایه داران محاکمه می شود.

 

#در شگفتم از متکبری که دیروز نطفه ای بی ارزش و فردا

مرداری گندیده خواهد بود.

 

#در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده ها را می نگرد و در

وجود خدا تردید دارد!

 

#در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار می کند در

حالی که پیدایش آغازین را می نگرد.

 

# در شگفتم از آن کس که مردگان را می بیند و مرگ را از یاد

برده است!

و

 

#در شگفتم از آن کس که خانه نابود شدنی، را آباد می کند 

اما جایگاه همیشگی را از یاد برده است.

 

نهج البلاغه، حکمت125