قرآن کریم و احادیث، انسان ها را به تفکر فرا خوانده اند. در قرآن، اندیشیدن از اوصاف خردمندان به شمار آمده است.

رسول خدا(ص) فرمود: ای ابن مسعود! هر گاه خواستی کاری کنی از روی خرد و دانش باشد و از کار بدون تدبر و دانش بپرهیز، چرا که خدای والا می فرماید: «(در سوگندهای خود) مانند آن زن نباشید که بافته اش را پس از آن که محکم می کرد از هم می گسست و رشته رشته می کرد».سوره نحل،آیه 92

همچنین فرمودند: دو رکعت نماز سبک با تدبر از نماز در تمام شب بهتر است؛ و باز می فرماید: نشانه خردمند این است که هرگاه خواست سخن بگوید تدبر می کند؛ اگر مفید بود سخن می گوید و سود می برد و اگر زیانبار بود، خاموش می شود و در امان و سلامت می ماند.

حضرت علی(ع) می فرماید: آگاه باشید! عبادتی که در آن تفکر نباشد، سودی ندارد.

امام رضا(ع) می فرماید: عبادت به فراوانی نماز و روزه نیست، عبادت واقعی، تفکر در کار خدای والا است.

مفاتیح الحیاة، آیة الله جوادی آملی،صص66-65