
جرعه ای از نهج البلاغه....
عبرت از مرگ ياران…
# امام دنبال جنازه اي مي رفت شنيد مردي مي خندد،
فرمود:
گويا مردن در اين جهان را براي غير ما ثبت كرده اند،
و انگار حق بر غير ما واجب شده، و خيال مي كني
مردگاني را مي بيني، مسافراني هستند كه به زودي
به جانب ما باز مي گردند، آنان را در قبرهايشان
مي نهيم و ارثشان را مي خوريم، گويي ما پس از
آنها جاودان خواهيم بود، كه پند پنددهندگان
را از ياد برديم، و نشانه هر بلاي سخت و سنگين
شديم.
حكمت122
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط فاطمه الزهرا ایلام در 1398/01/25 ساعت 10:33:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید