خدایا….

یادم بده آنقدر مشغول عیب های

خودم باشم که عیب های دیگران

را نبینم….

یادم بده اگر کسی را بد دیدم

قضاوتش نکنم، درکش کنم…

یادم بده بدی دیدم “ببخشم”

ولی بدی نکنم! چرا که نمی دانم

بخشیده می شوم یا نه…..

یادم بده اگر دلم شکست نفرین

نکنم ، دعا کنم، نتوانستم، سکوت

کنم….

یادم بده اگر سخت بگیرم،

“سخت می بینم”

یادم بده به قضاوت کسی ننشینم

چرا که در تاریکی، همه شبیه هم

هستیم…

یادم بده چشمانم را روی بدی ها و

تلخی ها ببندم چرا که چشمان زیبا،

بی شک زیبا می بینند…..