در بازی زندگی…

یاد میگیری :
اعتماد به حرف های قشنگ بدون پشتوانه ، مثل آویختن

به طنابی پوسیدست.

یاد میگیری
نزدیکترین ها به تو گاهی میتوانند دورترین ها باشند.

یاد میگیری
آنقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی ، تا

بتوانی یک روزی تمام خودت رو بغل کنی و بروی و در جایی

که شنیده و فهمیده نشوی نمانی.

یاد میگیری
دیوار خوب است
سایه درخت مطلوب است
اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست….