روزی امام سجاد«ع» به اصحاب خود فرمود: آیا می دانید سبب بودن کبوتران در کعبه چیست؟

اصحاب گفتند: نه یابن رسوالله«ص» شما بفرمایید:

حضرت فرمود: در زمان قدیم مردی بود که خانه ای داشت و در میان آن خانه درخت نخلی بود و کبوتری در شکاف آن آشیانه کرده بود، پس هر وقت جوجه می گذارد آن مرد بالای نخل می رفت و جوجه های آن را می گرفت و می کشت.

مدتی بر این منوال گذشت.

کبوتر از دست آن  مرد به خدا شکایت کرد، به آن کبوتر گفته شد این مرتبه که می آید جوجه های تو را بردارد از درخت می افتد و میمیرد.

بار دیگرکه کبوتر جوجه گذارده بود یک روز دید آن مرد بالای درخت رفت ایستاد ببیند چه می شود، وقتی آن مرد بالای درخت رفت صدای سائل و محتاجی از در خانه بلند شد پائین آمد و به او چیزی داد و برگشت بالای درخت و جوجه های کبوتر را برداشت و کشت و با او آسیبی نرسید.

کبوتر به خدا نالید و گفت: خدایا پس وعده ای که به من داده بودی چه شد؟

به او گفته شد، که این مرد جان خود را به واسطه آن صدقه ای که داد خرید و بلا از او دفع شد؛ اما ما به همین زودی نسل تو را زیاد     می کنیم و جائی تو را مسکن می دهیم که هیچ کس نتواند تا روز قیامت آزاری به تو برساند.

خداوند آنها را در خانه کعبه منزل داد و در امن و امان قرار داد وکسی نتوانست آنها را صید و شکار کند.