حسین بن عبدالرحمن از امام کاظم(ع) روایت کرده است:

خوابها در آغاز خلقت نبود و بعدها پیدا شد، و می گوید: عرض کردم، علت پیدایش خواب چه بود؟

فرمود: خداوند عزوجل رسولی را به سوی امت زمانش فرستاد و او مردم عصر خود را به پرستش و عبادت و اطاعت از خدای متعال دعوت نمود.

مردم گفتند: اگر ما چنین نمائیم چه پاداشی نصیبمان خواهد شد زیرا که سوگند به خداوند نه اموال تو بیش از ماست و نه بستگانت عزیزتر از بستگان ما هستند؟!

آن پیامبر فرمود: اگر از دستورات الهی و فرامین حق پیروی کنید خداوند شما را به سوی بهشت می برد و اگر غیر از آن کنید جایتان در دوزخ است.

گفتند: بهشت و جهنم چگونه است؟

آن فرستاده الهی برای قومش به وصف این دو پرداخت.

گفتند: چه وقت به آن سرا خواهیم رفت؟!

فرمود:هرگاه مرگتان فرا رسد.

گفتند: ما اموات خود را مشاهده کرده ایم که پس از مرگ پوسیده و با خاک یکسان شده اند و به دنبال این سخن، آن پیامبر را تکذیب کردند، پس خداوند رؤیا را در خواب ایشان پدید آورد. بعد از این ماجرا نزد آن پیامبر آمدند و گزارش خواب های خود را با حالتی از اعجاب و شگفتی بیان کردند.

آن پیامبر به قومش فرمود:

«همانا خداوند تبارک و تعالی خواست بدین وسیله برایتان دلیل و حجتی آورد، ارواحتان نیز این گونه است و چون مرگتان فرا رسد اگر چه بدنهایتان پوسیده گردد ولی جانهایتان در عقاب به سر می برند تا دوباره بدنها زنده شوند».

روضه الکافی