مرد فقیری بود که همسرش از ماست کره می گرفت و او آنرا به یکی از بقالی های شهر می فروخت، آن زن کره ها را به صورت توپ های یک کیلویی در می آورد و مرد آنرا به بقالی می برد و در مقابل مایحتاج خانه را می خرید.

روزی مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند، هنگامی که آنها را وزن کرد، اندازه هر کدام 900گرم بود، او از مرد فقیر عصبانی شد و روز بعد به مرد فقیر گفت: دیگر از تو کره نمی خرم ، تو کره را به عنوان یک کیلو به من می فروختی در حالی که وزن آنها 900 گرم است، مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت: ما ترازویی نداریم، یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار دادیم.

مرد بقال از شرمندگی نمی دانست چه بگوید.

“یقین داشته باش که: به اندازه خودت برای تو اندازه گرفته می شود”