امام علی(ع) می فرماید:

# شگفت انگیز ترین چیز در انسان دل اوست و

دل مایه هایی از حکمت و مایه هایی از ضد حکمت دارد.

# اگر امید و آرزو به آن دست دهد، طمع خوارش گرداند.

#اگر طمع در آن سر بردارد، حرص نابودش کن.

# اگر نومیدی بر آن مسلط شود، اندوه وی را بکشد.

#اگر خشم بر وی عارض شود، کینه لبریزش کند.

# اگر خشنودی یارش شود، احتیاط را از یاد برد.

# اگر آن را ترس در رسد، پروا و حذر کردن او را گرفتار

خود سازد.

#اگر احساس امنیت فرا گیردش، غفلت آن را در رباید.

#اگر نعمت به سراغش آید، غرور و نخوت آن را فرو گیرد.

# اگر مصیبتی به آن در رسد، بیتابی رسوایش گرداند.

# اگر به مالی رسد، ثروت آن را به طغیان در اندازد.

#اگر تهیدستی آزارش دهد، گرفتاری او را به خود مشغول

سازد.

# اگر گرسنگی بر او سخت گیرد، از ضعف زمین گیر شود.

#اگر سیری او از حد بگذرد، پرُی شکم او را به رنج افکند.

#*هر تفریطی برایش زیانبار است و هر افراطی برایش

تباهی آفرین.

میزان الحکمه، باب القلب(علل الشرائع:109/7)