شب قدر، شب اتفاقات ویژه است؛ چه اتفاقی که در آن شب می گذرد و چه اتفاقی که قرار است از آن شب به بعد بر ما بگذرد؛ از نزول ملائکه تا ارزش هزار ماه برتری بر ماه های دیگر و تا سلام هی حتی مطلع الفجر.

شب قدر، شب عبادت و هوشیاری است، می توان در جمع بود و یا در خلوت و گوشه ای تنها؛ اگرچه بسیاری از مردمان در این شب های سه گانه، ترجیحشان محافل جمعی است؛ مساجد و امامزاده ها و هیئت های مذهبی و هرجای دیگری که کسانی باشند تا فریادشان به آسمان برسد. این جمع ها و این شب ها باعث می شود در برخی از شهرها، خیابان های اطراف مساجد و مراکز اصلی لبریز از جمعیت بیدار باشد.

شب قدر، پر از قدر و قیمت است،خداوند به حضرت موسی«ع» می فرماید:«نزدیکی به من، برای کسی است که شب قدر را بیدار      می ماند»

و یا«رحمت من برای کسی است که در شب قدر بر بینوایان ترحم کند»، گاه نزدیکی و رحمت خدا را با شب بیداری و صدقه می توان به دست آورد . در حدیث دیگری نیز راز برتر از هزار ماه بودن این شب چنین آمده« در آن شب، کار شایسته مثل( نماز و زکات و خوبی های گوناگون) بهتر از کار در هزار ماهی است که شب قدر در آن ها نباشد».

شب قدر به ما یاد می دهد که خدایی هست، گرد آمدن مردم در کنار هم، بیدار ماندن از شب تا صبح و ناله ها و راز و نیازهایشان در این سه شب فقط برای خداست. این شب هاست که یادمان می آید خدا فقط برای زمان گرفتاری ها نیست، یادمان می اید که خدا آن قدر بزرگ است که می توان بر او تکیه زد و آن قدر قوی است که می تواند درخواست های بزرگ ما را برآورده کند.

شب قدر، شب کشف دوباره خداست، اگر باز گمش نکنیم.

خداوندا…

کمکم کن دیرتر برنجم

زودتر ببخشم

کمتر قضاوت کنم

و بیشتر فرصت دهم…!

«آمین»

الهی…

سلامتی را

نصیب خانواده هایمان

دلخوشی را

نصیب خانه هایمان

و آرامش را نصیب دلهایمان گردان.

*آمین یارب العالمین*

بزرگی را گفتند، راز شاد بودنت چیست؟

گفت: دل بر آنچه نمی ماند، نمی بندم

فردا یک راز است

نگرانش نیستم

دیروز یک خاطره بود

حسرتش را نمی خورم

و امروز یک هدیه است

قدرش را می دانم.

دلی را نشکن

شاید خانه خدا باشد

کسی را تحقیر مکن

شاید محبوب خدا باشد

از هیچ غمی ناله نکن

شاید امتحانی از سوی خدا باشد.

آرامش یعنی:

قایق زندگیت را دست کسی بسپاری که صاحب ساحل آرامش است!

*الا بذکر الله تطمئن القلوب*

اشکال ما آدمها این است که ….

هرکدام به روش خود یکدیگر را دوست داریم ، گاهی ظالمانه، گاهی خودخواهانه، گاهی مغرورانه، گاهی مالکانه و گاهی عمیقا عاشقانه…..و چقدر در راه و روشهای خود در نهایت دوست داشتن قلب یکدیگر را می شکنیم و احساس یکدیگر را جریحه دار می کنیم. وقتی پای رفتن پیش می آید تازه به این فکر می کنیم که کجای کار ما اشتباه بود! رفتن همیشه با یک خداحافظی اتفاق نمی افتد، گاهی رفتن در انبوهی از ماندن و بودن است……

پیامبر اکرم«ص» می فرماید: هرکس شب قدر را احیا بدارد، تا سال آینده عذاب از او برداشته می شود.

آیت الله خوشوقت«ره» می فرماید:

*گناه و معصیت دل را خراب می کند

* مرکز ایمان در دل انسان است

*گناه ایمان را پایین می آورد و از بین می برد، لذا صفات بد در دل انسان نشأت پیدا می کند، اما اگر تقوا را رعایت کردیم و گناه نکردیم، دل رو به آبادی می گذارد.

* صفات خوب در آن رشد می کند، و صفات بد از بین می رود.

*لذا ملاک آبادی دل و قلب، تقوا و اطاعت از فرمان خدا است.

حضرت امام جعفر صادق«ع» می فرماید: چون مؤمن بمیرد و چهل تن از مؤمنین بر جنازه ی او حاضر شوند و بگویند بارالها ما از او چیزی جز نیکی نمیدانیم و تو به او از ما داناتری.

خدای تبارک و تعالی می فرماید:  من گواهی شما را گذراندم و آنچه  را که من از او میدانم و شما نمی دانید آمرزیدم.