این روزها که چهره تو سخت درهم است

گویا دل تمامی عالم پر ز غم است، آقاجان

سنگینی سکوت تو فریاد می زند

از غربتی که با دل خون تو همدم است

طاقت ندارم آنکه پریشان ببینمت

از بس خاطرتو برایم معظم است

از خوار چشم و خون دل و تیغ در گلو

هر قدر هم بگویم از این دردها کم است

هر چند چشمهای تو لبخند می زند 

اما غمی بزرگ در عمقش مجسم است

باور کن ای نواده ی زهرا بدون تو

حتی بهشت نیز برایم جهنم است

پیوند می زند دل ما را به یکدیگر

مردی که دلشکسته ترین مرد عالم است.

“اللهم عجل لولیک الفرج”