از آنجا که زنده شدن قلب ها با ذکر الهی و پیدا کردن حیات معنوی در پرتو خشوع و خضوع در مقابل قرآن شباهت زیادی به زنده شدن زمین های مرده به برکت قطرات حیات بخش باران دارد، در این آیه خداوند می فرمایند:« اعلَمُوا انَّ اللهَ یّحیِ الأرضَ بَعدَ مَوتِها»،« بدانید که خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده می کند».
حضرت علی«ع» می فرمایند: « مَن ذَکَرَ اللهَ احیَا اللهُ قَلبَهُ وَ نَوَّرَ عَقلَهُ وَ لُبَّه»،«هر کس خداوند سبحان را یاد کند خداوند قلبش را زنده و عقل و جانش را نورانی می سازد».
امام کاظم«ع» می فرمایند: « خداوند دلهای مرده را به نور حکمت زنده می کند، همان گونه که زمین های مرده را به وسیله باران های پربرکت زنده می گرداند».
خدا با الطاف خویش و ارزانی داشتن توفیق به انسان ها، دل ها و قلب ها را پس از سخت شدن و زنگار گرفتگی آنها نرم و در برابر حق خاشع می سازد.
همانطور که خدا زمین مرده و موات را خرم و سر سبز می سازد، دل های سخت را نیزبه قلوبی زنده و با ایمان مبدل می نماید؛ قرآن می تواند قلب های مرده و سخت را زنده و خاشع کند. پس، خدا دین خود را وانمی گذارد و رها نمی کند.
بنابراین ، اگر مؤمنان خاشع نباشند، به جای آنها قوم دیگری را پدید می آورد که آنها در برابر ذکر او خاشع باشند و دین او را یاری کنند.
امام محمد باقر«ع» می فرمایند: « خداوند زمین را به وسیله حضرت مهدی«عج» زنده می کند بعد از آنکه مرده باشد، و منظور از مردن زمین، کفرِ اهل آن است و کافر مرده است».