« ناتوانی آفت و شکیبایی شجاعت وزهد ثروت و پرهیز گاری سپر نگه دارنده است و چه همنشین خوبی است راضی بودن و خرسندی؛ ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی ناتوان است و از او ناتوان تر آنکه دوستان خود را از دست دهد، دل های مردم گریزان است، به کسی روی آورندکه خوش رویی کند».

کسی را که شکیبایی نجات دهد، بی تابی او را هلاک گرداند، نخستین پاداش بردبار از شکیبایی اش آن است که مردم در برابر نادان، پشتیبان او خواهند بود؛ پس اگر بردبار نیستی خود را به بردباری بنمای، زیرا اندک و سهل است که فردی خود را همانند مردمی کند و از جمله آنان به حساب نیاید.

چشم از سختی خار و خاشاک و رنج ها فرو بند و همیشه بردباری و شکیبایی پیشه نما تا همواره خرسند و خشنود باشی.

در دوستی با دوست مدارا کن، شاید روزی دشمن تو گردد و در دشمنی با دشمن نیز سعه صدر داشته باش، زیرا شاید روزی دوست تو گردد و تو سرافکنده و اندوهگین گردی!