یکی از صفات و علائم مؤمن این است که خداوند را بیشتر از همه دوست داشته باشد.

کسانی که به خداوند ایمان دارند حبشان به خدای تعالی شدیدتر است تا دیگر افراد و نقطه ی حساس محبتشان تعلق به ذات اقدس متعال دارد و هر چیزی که تعلقش به خداوند بیشتر باشد آن چیز را بیشتر دوست دارند. اگر محبت انسان حساب شده باشد طبعا محبت و علاقه به متعلقات محبوب هم دارد.

یعنی هر چیزی که تعلقش به محبوب بیشتر باشد بیشتر دوست دارد و هر چیزی که تعلقش به محبوب کمتر باشد کمتر دوست دارد. ما می گوییم خدا را دوست داریم در حالی که در عمل شاید خداوند در صف آخر باشد! به جهت اینکه ما محبتمان به هر چیزی باشد به همان چیز بیشتر اهمیت می دهیم. مثلا گاهی انسان به خاطر زن و فرزند و حتی رفیق به معصیت می افتد و گاه گاهی هم متوجه معصیتش می شود و بعد هم می گوید:خدا چه کار کند فلانی را که مرا به معصیت انداخت!

خداوند متعال درسوره فرقان آیات «28-29»از قول بندگانش در روز قیامت می فرماید: «یا وَیلتی لَیتَنی لَم أتّخِذ فُلاناً خَلیِلاً* لَقَد أضَلّنی عَنِ الذّکرِ بَعدَ إذ جاءَ نی وَ کانَ الشّیطانُ لِلإنسانِ خَذُولا»« ای وای، کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم* او بود که مرا به گمراهی کشانید پس از آنکه قرآن به من رسیده بود و شیطان همواره فرو گذارنده انسان است».

البته درست است که رفیق بد، انسان  را از یاد خدا غافل می کند ولی اگر انسان قوی باشد و دارای قدرت روحی باشد او باید رفیقش را به خدا نزدیک کند و در آن شخص تأثیر بگذارد.

خیلی از افراد بودند که با داشتن رفیق خوب به خداوند عزوجل نزدیک شدند، کسی که ضعیف است تحت تأثیر شخص قوی قرار می گیرد و اگر انسان قوی باشد محیط را تحت تأثیر خودش قرار دهد و یا لااقل آن قدر محکم باشد که دیگران در او اثر نگذارند.

محبت زن و فرزند و مال و ثروت نباید انسان را از خداوند دور کند بلکه این ها باید وسیله ای باشند که انسان را به خداوند نزدیک کنند.

خداوند متعال در سوره توبه آیه«24»می فرماید:« بگو آیا پدران و یا فرزندانتان و یا اموالتان نزد شما محبوب ترند یا خدا؟

متعلقات خداوند که هستند؟ اهل بیت عصمت و طهارت«ع» این ها تعلقشان به خداوند از هر موجودی بیشتر است چرا که این ها ید الله هستند ، اُذُن الله هستند، وجه الله هستند، لسان الله هستند، عین الله هستند، و بالاخره نفس الله هستند.انسان باید به خداوند و بعد به متعلقاتش عشق بورزد.