گروهی از کودکان مشغول بازی بودند، ناگهان با دیدن پیامبر(ص) که به مسجد می رفت، دست از بازی کشیدند و به سوی حضرت دویدند و اطرافش را گرفتند.

آنها دیده بودند پیامبر اکرم(ص) امام حسن و امام حسین(ع) را به دوش خود می گیرد و با آنها بازی می کند.

به این امید، هریک دامن پیامبر (ص)را گرفته و می گفتند:شتر من باش!پیامبر(ص) می خواست هرچه زودتر خود را برای نماز جماعت به مسجد برساند اما دوست نداشت دل پاک کودکان را برنجاند.

بلال در جستجوی پیامبر (ص)از مسجد بیرون آمد، وقتی جریان را فهمید خواست بچه ها را تنبیه کند تا پیامبر(ص) را رها کنند.

آن حضرت وقتی متوجه منظور بلال شد به او فرمود: تنگ شدن وقت نماز برای من از این که بخواهم بچه ها را برنجانم بهتر است.

پیامبر(ص) از بلال خواست برود و از منزل چیزی برای کودکان بیاورد. بلال رفت و با هشت دانه گردو برگشت.

پیامبر(ص) گردوها را بین بچه ها تقسیم کرد و آنها  راضی و خوشحال به بازی خودشان مشغول شدند.

بیان: توجه به نیاز و خواسته های کودکان از اصول اولیه تربیت است.

آسان ترین و پسندیده ترین راه، راضی کردن کودکان  همان روش متواضعانه پیامبر(ص) است که علاوه بر تأمین نیاز کودکان، به آنها نوعی شخصیت نیز می بخشد.

نفایس الاخبار/ص286

*اگر می خواهی دروغ نشنوی، اصراری برای شنیدن حقیقت نداشته باش.

*به خاطر داشته باش هرگاه به قله رسیدی، همزمان در کنار دره ای عمیق ایستاده ای.

*هرگز با یک آدم نادان مجادله نکنید؛ تماشاگران ممکن است نتوانند تفاوت بین شما را تشخیص دهند.

حضرت علی(ع) می فرماید:

“اگر به آنچه خواستی نرسیدی، از موقعیتی که در آن هستی نگران نباش".

این سخن حکیمانه اشاره به آیه 23 سوره حدید دارد. هنگامی که به مقصد نرسیدی غمگین مباش.

چرا که اگر مقصود مادی است دنیای مادی بقایی ندارد و اگر مقصود معنوی است خداوندبرای تلاشی که کردی به تو اجر و پاداش می دهد.

حکمت 69

بعضی نماز را نمی شناسند

بعضی آن را بلد نیستند

بعضی شرایط صحیح بودن آن را نمی دانند

بعضی شرایط کمال آن را  نمی دانند

بعضی آن را در اول وقت نمی خوانند

بعضی هر چیزی را به نماز ترجیح می دهند مثل ورزش، فیلم، غذا خوردن، گفتگو، عروسی و …..

بعضی اگر در ماشینی نشسته باشند و وسیله ای از او به بیرون پرت شود، فریاد می زند تا ماشین را متوقف کنند؛ ولی اگر وقت نماز برسد، هیچ گونه تحرکی از خود نشان نمی ذهذ

چه بسیار نمازهایی که به علت عروسی ها و عزاداری ها، یا رها می شود یه به آخر وقت موکول می شود

چه بسیار شهرک هایی که همه امکانات در آن وجود دارد، جز مسجد

چه بسیار روحانیونی که پست های اداری و رسمی، آنان را از امام جماعت شدن محروم کرده است

چه بسیار موقوفاتی که برای نماز و مسجد است ولی در جای خود هزینه نمی شود

چه بسیار پروازهایی که از مبدا تا مقصد، برنامه ریزی برای مراعات وقت نماز در آنها صورت نمی گیرد و…………………………..

این موارد از مصادیق استخفاف نماز است و کسانی که مرتکب اسن استخفاف شده اند و بودجه های فرهنگی را در قالب های دیگر هزینه می کنند، باید در پیشگاه خداوند متعال پاسخ گو باشند.

شما قضاوت کنید که تاکنون چند فیلم برای آموزش نماز و اسرار آن ساخته شده و در مقابل چند فیلم برای آموزش شیرینی پزی، طباخی، کارهای دستی و………..؟!

فکر نکنم کسی بتواند جواب یا عذر قابل قبولی برای این همه استخفاف داشته باشد.

شیوه های دعوت به نماز، حاج آقاقرائتی،ص105/106

بلندی طبع، عالی بودن همت و روی آوری به ساده زیستی در زندگی شخصی، از صفات بایسته یک مدیر است. 

مناعت طبع، کارگزار را وا می دارد که با قدرت روحی بیشتری به کار خود ادامه دهد و به ایفای مسئولیت ها اقدام کند.

حضرت علی(ع) به عنوان عالی ترین کارگزار جامعه اسلامی، وضعیت روحی خود را بدین سان توصیف می کند: 

بدان که پیشوای شما از پوشیدنی دنیا به دو پیراهن فرسوده و از خوردنی اش به دو قرص نان جو بسنده کرده است. به خدا از دنیای شما زر و سیمی نیندوختم و از غنیمت های آن مالی انباشته نکردم و جز پیراهن و ردایی، جامه ای آماده نساختم و یک وجب از زمین را به چنگ نیاوردم و جز به مقدار خوراک موجودی شکسته پشت که از بسیاری درد، از خوردن وامانده، از آن بر نگرفتم و دنیا در نظرم از دانه حنضل تلخ، بی مایه تر و بی ارزش تر است.

شرح نهج البلاغه، صبحی صالح، ص45

عبادت کار اصلی ما آدم هاست، بقیه کارها همه سرکاری هستند.

برای رسیدن به این باور باید تفکر کنیم برای چه آفریده شده ایم؟

آیا جز برای ملاقات خدا خلق شده ایم؟

آیا بزرگترین واقعه زندگی ما ملاقات با خدا نیست؟

عبادت یعنی روبروی خود خدا بایستیم و در این باره بیندیشیم.

گزیده ای سخنان استاد پناهیان

در آینده هیچگاه فرصت کافی برای جبران گذشته نیست.فردا اگر فرصتی باشد برای تکمیل و اصلاح امور همان روز کم است. پس هیچ وقت برای جبران عقب ماندگی ها روی فردا حساب نکن.

در عوض برای فردا به صورتی برنامه ریزی کن که گویی از امروز کمتر وقت داری. پس بخشی از کار فردا را امروز انجام نده.

گزیده ایی از سخنرانی استاد پناهیان

وجود سختی ها و تلخی ها دلایل و فوایدی دارد که برخی از آنها عبارتند از:

-رابطه انسان را با خدا زیاد می کند

-وجدان مردم را بیدار و حس تعاون را در آنها شکوفا می کند

-انسان را به فکر چاره جویی می اندازد و هزاران اختراع و ابتکار در همین چاره جویی ها به دست می آید

-عقل و تجربه انسان را بالا می برد

-غرور و غفلت به وجود آمده بر اثر رفاه را از بین می برد

-کفاره لغزشها و گناهان انسان می شود

-قدر نعمت ها بیشتر و بهتر شناخته می شود و حس شکرگزاری بیدار می شود

* اگر بخواهیم قدر نعمت ها را بهتر بشناسیم، باید در ذهن خود نبود آنها را تجسم کنیم.

مثلا:

ارزش حافظه زمانی معلوم می شود که انسان حافظه خود را از دست بدهد؛ تا آنجا که حتی اسم خودش را

فراموش کند!

اگر حرکت زمین به دور خود متوقف شود, برای بخشی از مردم, روز همیشگی است و برای بخشی دیگر شب؛

این زندگی برای هردو گروه , طاقت فرسا خواهد شد؛ 

اگر آب به عمق زمین فرو برود, انسان بیچاره خواهد شد؛ اگر فاصله خورشید با ما چند کیلومتر نزدیک تر یا

دورتر می شد, یا بر اثر حرارت می سوختیم و یا بر اثر سرما یخ می زدیم؛ اگر گیاهان دی اکسید کربن هوا را

به اکسیژن تبدیل نمی کردند, تنفس برای ما مشکل می شد؛ اگر خواب ما همراه با غلتیدن نبود, یک شبه

همه مردم, نیمه فلج می شدند؛ اگر آب دهان ما تلخ بود, یا به اندازه کافی تولید نمی شد, زندگی و صحبت سخت می شد؛

اگر ابرو نداشتیم,  نور خورشید چشم را از بین می برد؛

اگر اشک ما شور نبود و یا چشم ما در گودی قرار نمی گرفت, برای چشم ما مشکلات بی شماری به وجود می آمد؛

اگر نوزاد مکیدن بلد نبود, همه ن.زادان از گرسنگی می مردند؛ 

اگر کمی پوست اضافه روی انگشتان نبود, قدرت خم کردن آن ها را نداشتیم و کاری نمی شدکرد؛

اگر دندان ها به صورت جدا نمی بود, وارد شدن آسیب به گوشه ای از دندان , تمام فک و لثه را از بین می برد؛

اگر بیست سال همه فرزندان فقط دختر یا پسر باشند, نظام زندگی در دنیا فلج می شد؛

اگر ترمیم سلول ها در ساختمان بدن نبود, بدن ما پس از یک صدمه و بیماری از دنیا می رفت.همین که خونب از بدن خارج می شود,

بدن خونسازی می کند و کمبود آن را جبران می نماید.

سعدی می گوید:( هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید, مفرح ذات؛ پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و

بر هر نعمت , شکری واجب.

از دست و زبان که برآید                                                                         کز عهده شکرش به در آید؟)

شیوه های دعوت به نماز، محسن قرائتی،82/83

ارتباط خالصانه انسان با خدا، نورانیت ضمیر و صفای باطن و بصیرتی به همراه دارد که انسان را در پیچ وخم های زندگی و بن بست ها و مشکلات، هدایت می کند.

حضرت علی(ع) می فرماید:” عِندَ تحقیق الاخلاصِ تَستَنَیرُ البَصائِر"«هر گاه خلوص در دل آید، نورانیت و بینش به همراه آن می آید».

اخلاص و دوری از هوای نفس و تقوا، این نتیجه را دارد که روشن بینی انسان را می افزاید و انسان را از تاریکی های شرک و جهل و هوس، به فضای نور و توحید و علم می رساند. آنکه اخلاص داشته باشد به فوز و رستگاری می رسد.«اِن تَخلُص تَفُر».

اخلاص، ارزشی فوق العاده دارد و در عین حال، بسیار دشوار است. امام سجاد(ع) در دعاهای سحرهای ماه رمضان از خداوند می خواست که دلش را از نفاق و عملش را از ریا پاک گرداند.

« اللهم طَهِّر قَلبی مِنَ النفاقِ وَ عَمَلی مِنَ الریاء»

ونیز، امام حسین(ع)در دعای عرفه، از خداوند اخلاص در عمل را می طلبد:«……..والاخلاصَ فی عملی».

پرتویی از اسرار نماز، محسن قرائتی، ص144/145

امام علی(ع) می فرماید:

-مردم را با لقب صدا نکنید

-روزانه از خدا معذرت خواهی کنید

-خدا را همیشه ناظر خود ببینید

-لذت گناه را فانی و رنج آن را طولانی بدانید

-بدون تحقیق قضاوت نکنید

-اجازه ندهید نزد شما از کسی غیبت شود

-صدقه دهید، چشم به جیب مردم ندوزید

-شجاع باشید، مرگ یکبار به سراغتان می آید

-سعی کنید بعد از خود، نام نیک بجای بگذارید

-دین را زیاد سخت نگیرید

-با علما و دانشمندان باعمل ارتباط برقرار کنید

-انتقادپذیر باشید

-مکار و حیله گر نباشید

-حامی مستعضفان باشید

-با قرآن آشنا شوید

-تا می توانید بدنبال حل گره مردم باشید

-رحم دل باشد

-گریه نکردن از سختی دل است

-سختی دل از گناه زیاد است

-گناه زیاد از آرزوهای زیاد است

-آرزوی زیاد از فراموشی مرگ است

-فراموشی مرگ از محبت به مال دنیاست

-محبت به مال دنیا سرآغاز همه خطاهاست

**از امام علی(ع) پرسیدند واجب و واجبتر چیست؟

-نزدیک و نزدیکتر کدامند؟

-عجیب و عجیبتر چیست؟

-سخت و سخت تر چیست؟

فرمود: واجب اطاعت از الله و واجبتر از آن ترک گناه است، نزدیک قیامت و نزدیکتر از آن مرگ است، عجیب دنیا و عجیبتر از آن محبت دنیاست، سخت قبر است و سخت تر از آن دست خالی رفتن به قبر است.

نهج البلاغه